Urodziny:13 stycznia 18922818 Demenka Leśna (pow. Żydaczów), Ukraina Śmierć:16 kwietnia 1950 (Wiek 58 lat) Kraków, Polska
Fakty i dane osoby
Urodziny
13 stycznia 18922818 Demenka Leśna (pow. Żydaczów), Ukraina
Adres:
Demenka Leśna 70
mapa okolic Żydaczowa
metryka urodzenia Bolesław Florek
metryka urodzenia Bolesław Jan Kanty Florek s. Piotra i Marii 13.01.1892
Chrzest
18 kwietnia 1892 (Wiek 3 miesiące) Rozdół (pow. Żydaczów), Ukraina
Ślub
Ślub kościelny Aleksandra Fiweger - 27 lipca 1922 (Wiek 30 lat) Brześć, Białoruś
Śmierć
16 kwietnia 1950 - 1:30 (Wiek 58 lat) Kraków, Polska Adres:
Państwowy Szpital Kliniczny w Krakowie ul. Kopernika 17
Przyczyna śmierci: Choroba
Metryka zgonu Bolesława Florka
Notatka: W metryce jest błąd. Miejscem urodzenia jest Demenka Leśna
Pogrzeb
Kraków, Polska Cmentarz: Cmentarz Salwator SC14 rz.1 nr 15
grób Bolesława Florka i Julianny Rakietty
Notatka: Napisy na tabliczkach:
1. Bolesław Jan Florek żył lat 58 zmarł 18.IV.1950 r. nauczyciel, kawaler Virtuti Militari, uczestnik walk o Polskę: Legiony 1914, Dywizja Syberyjska 1920, obrona Warszawy 1939. Otul go Boże snem o Polsce. 2. Julianna Rakietty z domu Krupicka ur. 31.05.1899 r., zm. 6.07.1996 r.
Rodzicami byli Piotr Florek (pochowany na cmentarzu Rakowieckim w Krakowie) i Maria z domu Krupicka herbu Sas (pochowana na cmentarzu przy parafii Wszystkich Świętych w Pszczynie). Ojciec jego zmarł wcześnie. Dzieciństwo jako jedynak i sierota miał trudne. Ukończył Seminarium Nauczycielskie i rozpoczął pracę w Szkole Podstawowej w Kolebach koło Żywca. Służył w armii austriackiej w stopniu szeregowego od 08.08.1912 do 09.05.1915 oraz w stopniu oficera od 10.05.1915 do 22. 07.1918. Wstąpił do tworzącej się na Syberii V Dywizji w stopniu porucznika. Ranny w walkach na Uralu leczył przestrzelone płuco w szpitalu wojskowym V Dywizji. Tu poznał Aleksandrę Fiweger córkę pułkownika Wiktora Fiwegera, Odbył szlak bojowy V Dywizji od 23.07.1918 do 10.01.1920 kiedy to dostał się do niewoli rosyjskiej i przebywał w obozie w Krasnojarsku do 03.10.1921. Z obozu jenieckiego wyciągnął go dr med. Wiktor Fiweger w Krasnojarsku. Po powrocie do Polski służył w 53 p.p. od 03.10.1921 do 01.05.1922. Został zwolniony ze służby wojskowej i ożenił się w lipcu 1922 z Aleksandrą Fiweger w Brześciu. Razem z żoną pracuje w szkolnictwie w Okręgu Brzeskim. Początkowo w Przyłukach, potem w Czernowczycach a następnie w Ostromeczewie, gdzie był kierownikiem szkoły. Prowadzi bardzo bogatą działalność społeczną. Był również prezesem Oddziału Brzeskiego Związku Sybiraków. Zorganizował Zjazd Związku Sybiraków w Brześciu. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych. Posiadał odznakę pamiątkową b. wojsk Polskich we Wschodniej Rosji. Był również działaczem Związku Nauczycielstwa Polskiego. We wrześniu 1939 wyrusza na front. 29 września 1939 pod Warszawą dostaje się do niewoli niemieckiej. Przebywa początkowo w Oflagu X.A w Itzehoe nad rzeką Stör, na północny zachód od Hamburga. Zostaje przeniesiony 07 grudnia 1939 do Oflagu X. B. Był to obóz Nienburg (Weser) - miasto nad rzeką Wezerą, ok. 55 km na południowy wschód od Bremy. Potem przebywa w Oflagu X.C w Lubece i 20 kwietnia 1942 został przywieziony do Oflag II.C Woldenberg (Dobiegniew) i przebywa w nim (pozycja 1101 na liście więźniów - patrz cytat do uwagi) aż do zakończenia wojny. Po 6-ciu latach niewoli łączy się z żoną ,dziećmi i matką, którzy są repatriantami z Brześcia. Osiada w Pszczynie i podejmuje pracę kierownika Szkoły Podstawowej w Starej Wsi. Działa społecznie w Związku Nauczycielstwa Polskiego, w Kole Samopomocy Chłopskiej, wykłada na kursach Powszechnej Organizacji Służba Polsce. Jest radnym miasta Pszczyny. Niestety zniszczone zdrowie, wieloma latami niewoli nie wytrzymuje. Ciężko chory umiera w Krakowie 16.04.1950. Pochowany na cmentarzu Salwator.
Oflag II C Woldenberg – niemiecki obóz jeniecki przeznaczony dla oficerów Wojska Polskiego (oflag) i ich ordynansów, istniejący podczas II wojny światowej. Oflag II C był usytuowany ok. 1 km od miasta Dobiegniew, zajmował powierzchnię ok. 25 ha. Jego budowa, rozpoczęta na przełomie 1939 i 1940 r., została ostatecznie zakończona w II poł. 1941 r. Obóz budowało ok. 500 polskich żołnierzy, którzy pomimo ostrej zimy zostali zakwaterowani w drewnianych barakach i pod namiotami. Ostatecznie postawiono 25 murowanych baraków mieszkalnych, przydzielonych na 2 części niewielką prymitywną umywalnią, które były przeznaczone na kwatery dla jeńców oraz 6 budynków przewidzianych na sale wykładowe, pracownie, siedzibę polskiej administracji obozu itp. Ponadto powstały 2 kuchnie oraz budynki przeznaczone na kantynę, salę teatralną, kawiarnię, salę odczytową i zielarnię. Na terenie przedobozia znajdowała się izba chorych, warsztaty naprawcze różnego typu, łaźnia i areszt. Oddzielną część obozu stanowiły budynki komendantury obozu. Cały obóz otoczony był podwójnym płotem z drutu kolczastego o szerokości 2 m i wysokości 2,5 m. Dookoła obozu rozmieszczono 8 wież strażniczych z lekkimi i ciężkimi karabinami maszynowymi, ruchome reflektory oraz aparaty telefoniczne. Poszczególne części obozu także oddzielał od siebie płot z drutu kolczastego. Organizacyjnie Oflag II C Woldenberg dzielił się na 2 części: Obóz "Wschód" i Obóz "Zachód", a każda z nich na 3 bataliony (każdy liczący ok. 1 tys. jeńców), zaś te na kompanie (po 2 w każdym baraku).
Organizacja obozu
Niemcy sukcesywnie zwozili polskich jeńców z wielu małych oflagów rozsianych po całym terytorium III Rzeszy i terenach do niej włączonych. Pierwsza grupa Polaków licząca 495 oficerów i 172 ordynansów przybyła do obozu 28 maja 1940 r. Koncentracja jeńców trwała do kwietnia 1942 r., kiedy przywieziono 804 oficerów z Oflagu X C Lubeka. Wówczas też osiągnięto najwyższy stan osobowy w historii obozu - 6740 jeńców, w tym 5944 oficerów i 796 posiadających niższe stopnie wojskowe. W II poł. 1944 r. w obozie znaleźli się też członkowie AK – uczestnicy Powstania Warszawskiego. W obozie prowadzono działalność kulturalno-oświatową (kursy nauczycielskie, biblioteki barakowe, koła zawodowe, kluby sportowe), która po pewnym czasie została podporządkowana Komisji Kulturalno–Oświatowej, powołanej przez najstarszego obozu. W jej skład wchodziły 4 Wydziały: Kursów i Kół Naukowych, Imprez Artystycznych, Bibliotek, Wychowania Fizycznego i Sportu. Zajmowała się ona m.in. organizowaniem poszczególnych kursów i zapewnieniem im sal wykładowych, koordynacją prac kół naukowych, przedstawiała plany zajęć niemieckiej komendzie obozu do zatwierdzenia. Naukowcy przebywający w obozie prowadzili seminaria, odczyty, wykłady, np. prof. Kazimierz Michałowski, który w ramach utworzonego przez siebie Instytutu Orientalistycznego prowadził seminarium egiptologiczne. Powstały 4 instytuty językowe, działały liczne koła środowiskowe, m.in. Koło Nauczycielskie, Koło Rolników, Koło Prawników, Koło Socjologów, Koło Spółdzielców, Koło Leśników, Koło Lekarzy Weterynarii. Zorganizowano również 2-letni Nauczycielski Instytut Pedagogiczny oraz Studium Dokształcania Politechnicznego. Na terenie obozu powstały również teatry (dwa dramatyczne i jeden kukiełkowy), w których występowali m.in. zawodowi aktorzy: Kazimierz Rudzki, Janusz Ziejewski, Jan Koecher. Działalność artystyczną rozwinęli plastycy, którzy wykonali wiele interesujących prac (znaczki poczty obozowej, obrazy, rzeźby, drzeworyty, biżuteria), prezentowanych następnie na licznych wystawach obozowych. W maju 1942 r. powołana została do życia Komisja Pocztowa i rozwinął się stały ruch pocztowy. W obozie wychodziła gazeta Za drutami, redagowana przez jeńców z Markiem Sadzewiczem na czele. Od jesieni 1940 r. wydawano też nielegalnie pismo pt. Zadrucie, a także Dziennik Obozowy.
Działalność konspiracyjna
W obozie niemal od razu rozwinęła się działalność konspiracyjna. Powstała konspiracyjna organizacja wojskowa, kierowana początkowo przez płk. I. Misiąga, a od 1942 r. – przez gen. bryg. Jana Chmurowicza, przybyłego z Oflagu VII A Murnau. Głównym jej celem było podtrzymywanie wśród jeńców woli walki oraz przygotowywanie ucieczek, których było ponad 20, m.in. 19 marca 1942 r. miała miejsce udana ucieczka 5 jeńców, których wyprowadził z obozu kpt. Zdzisław Pacak-Kuźmirski przebrany w mundur wartownika i uzbrojony w drewnianą imitację karabinu typu Mauser. Ogółem uciekło z obozu 34 oficerów i szeregowych. W 1944 r. na terenie obozu zorganizowano w porozumieniu z jeńcami obozu II D Gross-Born konspiracyjny batalion wchodzący w skład organizacji Odra i składający się z jeńców pracujących poza obozem. W wypadku posuwania się ofensywy radzieckiej na zachód miał on organizować dywersję na tyłach wojsk niemieckich. W obozie rozwinęły podziemną działalność także różne ugrupowania polityczne, będące odpowiednikami działających w kraju przed wojną i podczas wojny partii politycznych. Nowym ugrupowaniem było natomiast Dobrowolne Zrzeszenie Wolnych Obywateli Nie Skompromitowanych Politycznie (DZWON). Pod koniec 1944 r. podjęto tajne przygotowania do opanowania obozu w wypadku opuszczenia go przez Niemców z chwilą zbliżania się frontu. Jednakże nie doszło do tego. Niemcy ewakuowali obóz w dwóch grupach: 25 stycznia 1945 r. jeńcy z obozu Zachód i po tej dacie z obozu Wschód. Ci drudzy zostali wyzwoleni 30 stycznia przez wojska radzieckie w majątku Dziedzice pod Barlinkiem.
Ewakuacja
24 stycznia niemieckie władze oflagu II C Woldenberg otrzymały zarządzenie o postawieniu obozu w stan gotowości marszowej. W godzinach przedpołudniowych następnego dnia rozpoczęła się ewakuacja. Sformowano dwie kolumny: "Wschód" (I, II i III bataliony) i "Zachód" (IV, V i VI bataliony). Na miejscu pozostało 153 chorych pod opieką polskiego lekarza. Początkowym celem ewakuacji miał być Kostrzyn (Küstrin), ostatecznie skierowano się w kierunku Szczecina. Późnym wieczorem kolumna "Wschód" dotarła do Tuczna (Schönrade), a "Zachód" do Żabicka (Seegenfelde). Wskutek trudności aprowizacyjnych pozostawały tam przez dwa dni. 28 stycznia wieczorem kolumna "Wschód" osiągnęła kolejno Niesporowice (Hasselbusch), Barlinek (Barlinchen), by ostatecznie zatrzymać się w Dziedzicach (Deetz), gdzie 30 stycznia ok. 3 tys. jeńców odzyskało wolność. Losy kolumny "Zachód" potoczyły się odmiennie. Z braku miejsca w Żabicku IV batalion skierowano do Bobrówka (Breitenstein), gdzie 30 stycznia po opuszczeniu go przez niemiecką eskortę doczekał wolności. Dwa pozostałe bataliony eskorta doprowadziła do Szczecina. Ostatecznie dotarły za Łabę, gdzie po trzech miesiącach jeńcy doczekali zakończenia wojny i wolności. W czasie oswobadzania jeńców w Deetz przez Armię Czerwoną doszło do tragedii. Czołg z radzieckiej czołówki pancernej oddał strzał do stodoły, w której przebywała grupa jeńców. Od wybuchu rozpryskowego pocisku poległo i zostało rannych ok. 50 osób. Spoczywają w większości na cmentarzu w Dziedzicach, oraz w Barlinku i Gorzowie. Oflag II C Woldenberg należał do kategorii wzorcowych obozów jenieckich, gdzie nie dochodziło do rażących naruszeń konwencji genewskich.
Lista transportowa jeńców Oflag X.C Szczegóły źródła: fragment listy numer jeniecki X.B/52878 Data wpisu w oryginalnym źródle: 20 kwietnia 1942
Lista transportowa Oflag X.C
Notatka: Z Oflagu X.C do Oflagu II.C
Typ: Dokument
Zobacz źródła ...
Multimedia
Obiekt multimedialny
Lista transportowa Oflag X.A - okładka (M457) Typ: Dokument
Notatka: Z Oflagu X.A do Oflagu X.B
Obiekt multimedialny
Lista transportowa Oflag X.A (M458) Typ: Dokument
Notatka: Z Oflagu X.A do Oflagu X.B
Obiekt multimedialny
Bolesław Florek - karta jeńca Oflag XA (M703) Typ: Dokument
Notatka: Podstawa: L. strat PCK - 19185
FLOREK Bolesław - bliższych danych personalnych brak; ostatni adres rodziny: Józefa Wajda, Kraków, Emaus 7; był w Oflagu X - A, blok 4, kompania 7 - informacja z 09.01.1940r.
Obiekt multimedialny
Bolesław Florek - karta jeńca Oflag XB (M704) Typ: Dokument
Notatka: Podstawa: L. strat PCK - 19185
FLOREK Bolesław - bliższych danych personalnych brak; ostatni adres rodziny: G. Wajdowie, Kraków, Emaus 5, stopień wojskowy: porucznik; był w Oflagu X - B, blok 2, kompania 2, sala 71 - informacja z 10.11.1939r.; w uwagach jest zapis: Kr. Gef. Sendung
Obiekt multimedialny
Lista transportowa Oflag X.C (M459) Typ: Dokument
Notatka: Z Oflagu X.C do Oflagu II.C
Obiekt multimedialny
Strona 21 listy transportowej w Oflag II.C Woldenberg (M456) Typ: Dokument
Obiekt multimedialny
Bolesław Florek - karta jeńca (M705) Typ: Dokument
Notatka: Podstawa: L. strat PCK - 20398
FLOREK Bolesław - ur. 13.01.1892r. w m. Demenka Leśna; ostatni adres rodziny: Aleksandra Florek, Brześć n/ Bugiem, ul. Spółdzielcza 8; stopień i przydział wojskowy: porucznik, Intendentura; daty brak - wzięty do niewoli niemieckiej i przekazany do Oflagu X - A, bl. IV, nr jeńca 52878, skąd w dniu 20.04.1942r. przekazany do Oflagu II - C; na oryginalnej karcie jenieckiej dot. w/w znajduje się stempel z datą 18.01.1940r.
Obiekt multimedialny
Bolesław Florek - kartai nformacyjna jeńca_PCK Paryż (M706) Typ: Dokument
Notatka: Podstawa: L. strat PCK - 10490
FLOREK Bolesław - bliższych danych personalnych brak; był w Oflagu II - C, nr jeńca 52878, przy nazwisku są zapisy od 10.03.1944r. do 14.08.1944r.
Bolesław Florek na uroczystości wojskowej (zlot Związku Sybiraków Polskich w Brześciu) (M439) Typ: Fotografia
Notatka: Bolesław Florek stoi (ubranie cywilne) po prawej stronie księdza - najwyższy z trójki mężczyzn (w okularach)
Obiekt multimedialny
Bolesław Jan Kanty Florek (M171) Typ: Fotografia
Obiekt multimedialny
Florkowie (M19) Typ: Fotografia
Notatka: Aleksandra i Bolesław Florek. Na kolanach ojca - Stanisław, a na kolanach matki - Kazimierz (najprawdopodobniej rok 1930)
Obiekt multimedialny
Metryka zgonu Bolesława Florka (M462) Typ: Dokument
Notatka: W metryce jest błąd. Miejscem urodzenia jest Demenka Leśna
Obiekt multimedialny
metryka urodzenia Bolesław Jan Kanty Florek s. Piotra i Marii 13.01.1892 (M7176) Typ: Dokument
Obiekt multimedialny
w Ostromeczewie na truskawkach (M4219) Typ: Fotografia
Notatka: Od lewej: Józefa Wróbel, Bolesław Florek, Zbigniew Wajda, Danuta Wajda, Helena Krupicka, x?, Maria Krupicka
Obiekt multimedialny
grób Bolesława Florka i Julianny Rakietty (M727) Typ: Fotografia
Notatka: Napisy na tabliczkach:
1. Bolesław Jan Florek żył lat 58 zmarł 18.IV.1950 r. nauczyciel, kawaler Virtuti Militari, uczestnik walk o Polskę: Legiony 1914, Dywizja Syberyjska 1920, obrona Warszawy 1939. Otul go Boże snem o Polsce. 2. Julianna Rakietty z domu Krupicka ur. 31.05.1899 r., zm. 6.07.1996 r.
Obiekt multimedialny
metryka urodzenia Bolesław Florek (M4003) Typ: Dokument
Obiekt multimedialny
mapa okolic Żydaczowa (M712) Typ: Mapa
Obiekt multimedialny
Krupiccy ze swoim wnukiem Bolesławem Florkiem (M8370) Typ: Fotografia
Lista osób - Moja rodzina - Jacek Florek
18
